Herkenbare stijl

Het CV van Glenn Sestig. Geboren in Gent (1968). Eerste realisatie: zijn slaapkamer, toen hij 11 jaar oud was. “Die mocht ik zelf uittekenen van mijn ouders. Ze staat er nog, en ik ben er fier op!” Toen hij vervolgens ook nog de badkamer deed, gevolgd door de keuken van zijn grootouders, was hij klaar voor studies aan het Antwerpse Hoger Instituut voor Architectuurwetenschappen Henri Van de Velde. 

In 2002 was de gesofisticeerde inrichting van de Gentse danstempel Culture Club een game changer voor Sestig. Dit en latere projecten (winkels als Verso, kapsalons als Clientology) werden geprezen in internationale architectuurbladen en in aan hem gewijde monografieën. Zijn stijl wordt gezien als onmiddellijk herkenbaar maar moeilijk te omschrijven. Misschien kunnen we het houden op ‘rigoureus raffinement’.

Present in Gent

Eerst lag de klemtoon op luxewinkels en luxekapsalons maar sinds 2008 is Sestig meer en meer actief in residentiële projecten. Met name in Gent breidt zijn voetafdruk almaar uit. Zo tekende hij voor de sound studio van Soulwax/2 many DJ’s aan de Oude Beestenmarkt, met opvallende zwarte granieten gevel, ook geleverd door Stone.

De broers Dewaele zijn dol op Japanse tegelarchitectuur”, zo legt hij uit. “De gevel bestaat eigenlijk uit grote tegels van 99×99 centimeter, die ingeslepen zijn, geplaatst en wit opgevoegd.” De Sestig-touch zal in zijn geboortestad nog meer voelbaar worden met One Fifty Kouter: 42 luxe-appartementen met zwembad & hamman, wijnkelder, cigar lounge, enzovoort.

“Geen interieurarchitect”

Een meer discreet project, ook in Gent, is deze penthouse in een nieuwbouw. De eigenaar vroeg Glenn Sestig om het af te werken. “Hij kocht het niet echt in casco, maar wel met al een indeling erin. Het penthouse is niet al te groot, maar wel zeer luxueus… En dat op een prachtligging, met magnifiek zicht op onze torens.” Laat het overigens duidelijk zijn: Glenn Sestig is géén ‘interieurarchitect’. “Mijn bureau heeft, ten onrechte, die reputatie. We doen eigenlijk alles, ook volledige nieuwbouw. En sowieso: als we alleen de binnenkant doen, dan doen we ook dat vanuit een complete architecturale visie.”

Structuur, functie, circulatie

“Ik vertrek vanuit een visie op structuur, functie, circulatie. In deze penthouse zijn we begonnen met een aantal noodzakelijke ingrepen: er is een voorziene derde slaapkamer geschrapt om de leefruimte te vergroten, zodat je een doorzicht hebt van de eetkamer over het bibliotheekblok in het midden (met boeken rondom). En ook het bureau, waar de eigenaar (een zakenman) veel tijd doorbrengt, is betrokken bij het woongedeelte. Vooraan hebben we een groot zonneterras aangelegd en achteraan een kleiner loopterras. We hebben ook een extra ingang gecreëerd, zodat je geen omweg moet maken om in de keuken te raken.”

Smaakwisselingen in natuursteen

“Pas wanneer het plan helemaal op punt staat, gaan we over tot materialisatie. In dit geval hebben we op vraag van de klant veel gewerkt met natuursteen.” Die werd geleverd door Stone uit Londerzeel/Olsene. Prominent aanwezig is de Shiraz-marmer. Een uitermate exclusief product. “Die is niet meer te verkrijgen, want de groeve is onlangs gesloten. En dat is wel erg jammer. Het is een prachtige steen, ik heb hem thuis zelf ook liggen. Hij was al fel gegeerd en dus erg duur, maar nu… Ik denk dat ze die groeve op een dag wel weer gaan openen, met de prijs maal drie. Kijk maar naar hoe dat gebeurt in goud- en diamantmijnen.” Smaakwisselingen in natuursteen bekijkt Sestig overigens met ironische afstand. “Graniet is voorlopig dan weer goedkoper want minder gevraagd. Bon. Ik vind eigenlijk dat er maar weinig uit de mode kan gaan in natuursteen…”

Rijk geaderde zwarte marmer

In de badkamer ligt Nero Marquina. “Een rijk geaderde zwarte marmer met een heel mooie tekening – een kunstwerk op zich. De eigenaar wilde verschillende types natuursteen; we moesten er dus op toezien dat het niet chaotisch werd. Dat is een kwestie van kleurcompositie. De composiet voor de keukenbladen blijft bijvoorbeeld dicht bij de Shiraz. En buiten is alles arduin, ook de overgang van de balustrade. Alles is daar in één materiaal, om een minimaal karakter te behouden, en om het historisch centrum beter te laten uitkomen, als een kader.”

De Nero Marquina wordt geflankeerd door witte Thassos marmer. En de natuursteen in het penthouse wordt ook omkaderd door warme materialen: parket in de slaapkamers en tapijt in het bureau. Nog een warme touch: de Compact-tegel (natuursteencomposiettegel van Bomarbre uit Harelbeke) in de guestroom.

Liefde voor natuursteen

Een focus op natuursteen: zo was de wens van de klant. En Glenn Sestig zelf?

Ik werk heel graag met natuursteen omdat het een blijvend product is, een sterk product als je het op de juiste plaats inzet. Het geeft ook een instant effect. Je plaatst het, en het is meteen magnifiek.

Dat heb je ook met glas en spiegel, ook materialen waar ik heel graag mee werk. Het voordeel, in vergelijking met hout is ook: met houten vloeren zie ik soms teveel naden en lijnen, wat met grote vlakken natuursteen veel minder het geval is.”

Perfecte uitlijning

Ook in de Gentse penthouse werden grootformaattegels gebruikt. “Ervoor zorgen dat alle naden perfect uitkomen is niet bepaald simpel. Alles wordt perfect opgemeten en bij ons gedetailleerd uitgetekend.” Dit vervolgens ook in de praktijk brengen is niet eenvoudig. “Ons ideaal is dat uitlijning en afwerking het precisieniveau van de computer haalt! Maar de plaatser, iemand aangeraden door Stone, heeft dat erg goed gedaan.” Er nauwlettend op toezien dat alle details kloppen vergt een strikte opvolging, ter plekke, van alle projecten. “Alles moet perfect uitgelijnd zijn! De naad van een spiegel moet perfect in lijn zijn met de naad van een vloer.” Controle op werven zou Glenn Sestig als het even kan liever laten schieten, maar zijn drang naar perfectie verhindert dit. Het vergt ook wel wat verplaatsingen. “Dit voorjaar had ik projecten lopen in Zwitserland, Ibiza, Saint-Tropez,…. Bon, er zijn onaangenamere oorden, dus ik wil ook niet al te veel klagen!”

Ook meubelontwerp

Het tekenen zelf blijft met stip zijn favoriete deel van de job. “Ik werk nog altijd alles zelf uit. Ik heb een team dat uittekent en opvolgt, maar het ontwerpen blijft altijd bij mij. Frisse ideeën zijn altijd welkom, maar ik heb mijn eigen ding zodanig in de vingers dat ik het moeilijk kan loslaten.” En Sestig is niet enkel architect: hij tekent ook meubels. Dat hoort er gewoon bij, vindt hij. Een opvatting die hij deelt met sommige van zijn voorbeelden, groten der architectuur als Frank Lloyd Wright, Ludwig Mies van der Rohe of Le Corbusier. “Bij hen vind ik terug wat ontbreekt in hedendaagse architectuur: rekening houden met alle details. En zonder me op hun hoogte te willen plaatsen: bij ons vind je dat ook.”

Architectuur als wapen

Aannemers hebben wel eens de neiging om het te snel los te laten, vindt Glenn Sestig, ook bij luxeprojecten. “Je hebt soms erg dure flats, en dan kom je in de gemeenschappelijke ruimten zoals de inkomhal en zie je een standaard deurkrukje, een standaard brievenbus… Dat kan het verschil dan toch niet meer maken, denk ik dan? Maak dat aangenaam, maak dat mooi!” Gelukkig is er een evolutie in de goede richting. “Architectuur wordt toch weer meer en meer ingezet als wapen om de verkoop te bevorderen. Goed zo!”

Can’t let go

Glenn Sestig laat niets los. “Alles in mijn ontwerpen is door mij getekend: tafels, kasten,…” Een klassieker is zijn Elle & Moi zetel. “Die gebruiken we in showrooms en ook privé, op maat gemaakt dan.” Ook aan de verlichting sleutelt hij, zoals met zijn Regard lichtelementen, in productie door Kreon. “Het zijn prettige dingen, dat soort van licenties. Tenslotte, als zelfstandige hebben we niet veel pensioen. Ook daar moet je aan denken”, grapt hij. En dan zijn er zijn gebruiksvoorwerpen zoals de Pleasure Dome: een glazen stolp met travertin dienblad: “Ik was al jaren op zoek naar een mooie glazen stolp maar vond er geen, dus ja, dan moet je het zelf doen. Het travertin-dienblad hebben we uitgeslepen tot 4 mm dikte, maar het blijft stevig.” Ook een marmeren champagne-emmer is deel van zijn collectie.

Duivel-doet-al Sestig kent toch zijn grenzen. “Stoelen, daar waag ik me vooralsnog niet aan. Dat is ook een zeer moeilijk verhaal, omdat het ergonomisch moet kloppen. Daarnaast zou ik alle namen van bomen eens moeten leren, dan kan ik ook de tuin onder handen nemen!”