Was het als kind een uitgemaakt zaak dat je in het familiebedrijf zou stappen?

“Als kind had ik niet echt in mijn hoofd wat ik al dan niet later wilde worden. Door mijn ouders bezig te zien in het familiebedrijf, groeide mijn interesse, maar zonder het echt uit te spreken. De verwachting was er wel dat wij alle drie in de voetsporen van onze ouders zouden treden, maar dat vond ik niet storend. Het voelde heel natuurlijk aan.

Toen ik ging studeren koos ik voor de richting burgerlijk architect. De technische vakken vond ik tof, maar het creatieve zat er niet in. Ik dacht veel te praktisch. Ik ben ermee gestopt en wist vrij snel dat ik voor handelsingenieur wilde gaan, een hele brede opleiding met de typische economische vakken, redelijk wat boekhoudkunde, talen, rechten, maar ook materiaalkunde, en dat komt nu wel van pas. Na mijn studie ben ik dan onmiddellijk bij mijn ouders gaan werken. Al die jaren deed ik ook al heel wat vakantiejobs, leuke en iets minder leuke zoals etiketten kleven(lacht).”

Welke waarden kreeg je mee van je ouders?

“Mijn vader legde de lat wel hoog: hard werken. Niet te veel klagen en zagen, het werk moet af. Mijn mama werkte ook in het bedrijf, maar meer achter de schermen. Ik denk dat ze even hard werkte als mijn vader, maar dat het minder opviel. Een vrij West-Vlaamse mentaliteit dus. Dat zit nog altijd in mij. Als je iets wil bereiken, dan gaat dat niet vanzelf. Ik ben nogal een perfectionist. Dat zit in kleine dingen. Wij geven één keer per jaar een magazine uit. Iedere foto, ieder woord, iedere tekst moet kloppen. Soms zeggen ze me: maar niemand gaat daar op letten, toch wil ik dat alles perfect is, zelfs als er bij wijze van spreken maar één iemand alle teksten leest. Eigenlijk zou ik mijn grenzen meer moeten afbakenen, daar ben ik me van bewust. Het gebeurt wel eens dat ik me een aantal weken vergaloppeer, maar op een bepaald moment zeg ik dan wel: Het is vrijdag, nu gaat de pc uit. Teams zet ik in het weekend op stil en ik heb ingesteld dat ik bij mijn mailicoontje op mijn gsm het aantal ongelezen mails niet zie. Want als ik een rood bolletje zou zien met tien ongelezen mails, kan ik het niet laten om ze toch te lezen.”

Hoe zou je je eigen karakter omschrijven?

“Ik vind het moeilijk om dat over mezelf te zeggen, dus ik heb ook even mijn MBTI-profiel gecheckt. Eigenlijk ben ik eerder introvert. Als ik mij ergens in vastbijt, ga ik er volledig voor. Ik ben een doorzetter om de dingen op tijd af te hebben en om iedereen mee te krijgen in het verhaal. En omdat ik het zo goed wil doen, kan ik me ook wel eens opwinden, al is dat de laatste jaren hopelijk al veel verbeterd. Ik denk heel analytisch en praktisch. Problemen los ik graag op en ik bijt me graag vast in projecten. Maar privé ben ik dan weer veel extraverter en duidelijker aanwezig. Als er mij iets niet aanstaat, zullen mijn vrienden of familie dat zeker merken. En ik ben heel competitief. Toen we klein waren en ik speelde Monopoly tegen Guy en Paul eindigde dat meestal in ruzie, ik was dus niet de enige die competitief is (lacht). Maar eenmaal het spel of de match, want ik speel ook hockey, gedaan is, is die competitiedrang meteen weer weg.”

Je hebt hier samen met je broers de leiding. Wat is jouw taak?

“De operationele leiding van de showrooms. Dat beslaat een breed pallet:  ervoor zorgen dat hier de juiste producten staan en dat ze ook op orde staan, tot de planningen van de mensen die hier werken. Tot voor kort volgde ik ook de sales op, maar daar is een extra profiel voor aangetrokken, we werken samen in tandem. En het gehele marketingluik zit ook bij mij. Dat is tien jaar geleden gestart met vijf advertenties op een jaar, maar nu maakt dat het grootste deel uit van mijn werkweek. We zijn daar heel hard mee bezig, want als onze klanten meer klanten over de vloer krijgen, varen wij als groothandel daar ook wel bij. We willen een waarde geven aan het merk Tyles en het netwerk van Tyles Experts.”

Ik herinner me uit een vorige gesprek dat je daar een hele duidelijk visie op had, zeker als het gaat over beleving.

“Dat klopt. Je kan mensen online inspireren, maar ze willen die tegel toch nog gezien en gevoeld hebben. En dan kan je werken met staaltjes, maar die zijn eerder handig om achteraf te gebruiken voor combinaties in je woning. Om een keuze te maken, is dat niet voldoende. Dus als je een showroom hebt waarbij je inzet op die beleving, is dat een meerwaarde in het keuzeproces van de klant. Daar kunnen wij ons onderscheiden van de online verkoop. Het gebeurt dat een van onze verkopers bij mij komt en zegt dat een klant dezelfde tegel veel goedkoper heeft gezien online. Ik ken die websites, echt zotte dingen, maar dan antwoord ik steevast: als die klant in zee wil gaan met een firma in pakweg Malta, is dat hun keuze. Want het is wel bij ons dat ze die tegel kunnen zien. Dus wij laten ons niet verleiden tot de oorlog om de laagste prijs. Wij staan klanten het hele proces bij, van de keuze tot de levering willen we service bieden en dat heb je niet bij een firma in Malta.”

Jullie waren een voorloper in het centraal zetten van die beleving, heeft het moeite gekost om iedereen mee te krijgen in dat verhaal?

“Dat gaat in stapjes. Onze eerste Superlarge showroom was de eerste die in die richting ging. En dan merk je dat dat enorm onthaald wordt. Toen wisten we dat we in de juiste richting zaten. En zo trokken we dat door. Het gaat niet altijd om een hele showroom maar ook om de manier waarop je je panelen zet, de foto’s die erbij horen, zorgen dat panelen op elkaar worden afgestemd. Beleving zit ook in kleine dingen.”

De tegel- en natuursteenwereld is nog vooral een mannenwereld…

“…ja, maar als je kijkt bij de groothandels zitten er nog redelijk veel vrouwen. We worden misschien wel over het hoofd gezien, maar we zijn er wel (lacht). Bij architecten vind je evenveel vrouwen als mannen. In onze showroom werken er ook meer vrouwen, maar de vertegenwoordigers zijn meer mannen en de magazijniers, de chauffeurs en de plaatsers ook. Zelf heb ik nooit de indruk gehad dat ik me extra moest bewijzen. Maar ik weet wel: vroeger hadden we hier een balie. Er mocht daar een vrouwelijke collega zitten met jaren ervaring en een nieuwe man. Vloerders stelden hun vraag altijd aan die man, ook al hadden ze die vrouw al meerdere keren gezien. Dat was wel iets typisch. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik als vrouw in het belachelijke getrokken werd. Ik heb hier altijd het nodige krediet en de nodige ruimte gehad om de dingen te leren.”

Op wat ben je het meest fier?

“De evolutie die we gemaakt hebben in onze showrooms. Op een paar jaar tijd hebben we veel stappen gezet tot op het punt dat ik zei: geen verbouwingen meer. Een showroom vernieuwen is natuurlijk iets heel erg zichtbaar. Maar daarnaast hebben we ook heel veel tijd gestoken in onze productdatabase, een tool voor zowel professionele klanten als voor showroommedewerkers. Daar zit alles in wat we aanbieden. Zo’n 50.000 artikels. Je kan zoeken op basis van eigenschappen zoals: ik zoek een grijze betonlooktegel in een grootformaat die op stock is in die prijsklasse. Of meteen een antwoord krijgen of er ook een buitenversie van bestaat. Want we kregen regelmatig telefoontjes met allerlei vragen. Nu is alle info instant beschikbaar. Met de prijsupdates. Eigenlijk is dat ook beleving. Want de klant is gewoon om instant zijn info te vinden op internet. We tonen daar ook onze voorraad op.”

Over prijsupdates en voorraden gesproken, bezorgt dat je nachtmerries gezien de huidige evoluties van prijsstijgingen en langere levertermijnen?

“Ik denk dat we nog een moeilijke, chaotische zes maanden tegemoet gaan. Daar heb ik me op ingesteld. Zeker wat prijzen en leveringstermijnen betreft. Daar hebben we het einde nog niet van gezien. En wij hebben daar geen vat op. We krijgen leveringsdatums door van de fabrieken, die delen we dan mee aan de klant. Maar sommige fabrieken sturen je geen mail als alles achteruit schuift. Pas op het moment dat we de lading plannen, zeggen ze dat de tegel er niet is. De overzeese productiecapaciteit is ook weggevallen omdat het containertransport gewoon te duur is geworden. Alles moet dus binnen Europa geproduceerd worden, maar die capaciteit is er niet. En daarboven krijg je nog die gascrisis. Ik hoor toch waaien dat de helft van de lijnen in Italië stilliggen, omdat het te duur is om te produceren. En je hebt een economie die draait. Dan concludeer ik dat wij nu gaan voorhebben wat er vorig jaar gebeurd is met hout en aluminium. Wij zijn nu aan het bestuderen hoe we dat kunnen opvangen. Uiteraard meer stock aanleggen van de hardlopers. We willen de datums rond beschikbaar ook beter zichtbaar maken.”

Beangstigt dat je op een manier?

“Je moet erdoor. We kunnen maar ons best doen. Wij gaan dat tegenkomen, maar onze concurrenten ook. We wijzen onze verkopers erop om goed te communiceren en proactief na te denken om, als er iets niet is, te duiden op wat er wel is. Misschien kunnen we de klant tegemoetkomen met een ander formaat of met iets dat visueel gelijkaardig is. Wij voelen natuurlijk ook de stress van de verbouwers. Ik weet dat dat op dat moment voor de klant een muur kan zijn die op hen afkomt. Dat gevoel hebben mensen soms. Ze worden in een hoek gezet door die prijsstijgingen en levertermijnen. Maar vaak kan je gewoon niet veel doen. Dan moet je er geen doekjes om winden. Klare, duidelijke taal, dat werkt het best.”

Neem je dat mee naar huis?

“Als ik zelf iets fout heb gedaan wel. Als ik tegenslag had, maar ik had het met de beste wil van de wereld niet kunnen voorkomen, dan kan ik het loslaten.”

Je bent hier één van de bazen. Hoe probeer je op een goede manier leiding te geven?

“Dat vind ik nog altijd een moeilijk deel van mijn job. Ik probeer altijd voor iedereen goed te doen, maar ik heb al snel geleerd dat dat onmogelijk is. Ik probeer me wel zoveel mogelijk in te leven in onze werknemers hun situatie. Zoals bijvoorbeeld met planningen. Dan vraag ik me af: zou ik het oké vinden om zoveel dagen op een rij te werken of om zoveel zaterdagen te werken? Het is misschien heel ouderwets, maar ik geloof in lead bij example. Wat ik zelf belangrijk vind, doe ik ook, zoals op tijd komen of tenminste verwittigen als je bijvoorbeeld in de file staat. Of dingen afwerken. Als je zegt dat je iets gaat doen, doe het dan ook.

Ik heb lang een paar dagen per week meegedraaid in de showroom, maar daar ben ik in 2019 mee gestopt, omdat het deel marketing alsmaar groter werd. Toen werkte ik ook mee op zaterdag en nam ik een dag vrijaf in de week, maar dan werd ik toch constant gebeld, dus dat ging niet meer. Op zaterdag nog wat dingen afwerken, vind ik wel aangenaam. Vooral het gevoel hebben van ‘ik ben toch weer mee met de week’.”

Waar geniet je van in het leven?

“Ik kan heel erg genieten van iets te doen met vrienden. Een weekendje of iets gaan eten of drinken. Maar ik haal net zoveel plezier uit gewoon iets alleen doen. Ik lees graag. Ik kijk graag naar series. Dat kan me enorm ontspannen. Een goede balans tussen die twee. Soms niets doen, soms mensen zien. Een volledige avond gewoon Netflix kijken is echt mijn guilty pleasure. En dan iets lekkers maken en dat in de zetel opeten voor tv. Of met een boek in bad tot ik helemaal verrimpeld ben.”

Wat betekent schoonheid voor jou?

“Dat kan alles zijn. Het cliché van een mooie zonsondergang. Dat blijft voor mij dat klein momentje van waaaaw. Ook de wijdsheid van een berg als we gaan skiën. Je beseft dan dat je toch maar klein bent. Maar het kan ook gewoon een lucht zijn, als ik in mijn auto zit en plots denk: moh. Dat zijn kleine dingen die me ineens kunnen opvallen. Ik heb niet veel voeling met kunst. Ik ga wel af en toe naar een museum, maar het is niet hetgeen waar ik de schoonheid in zoek. Maar schoonheid kan ook gewoon een moment zijn tussen mensen, tussen vrienden eens plat liggen van het lachen. Of een klein gebaar.”

Wat staat er nog op je bucketlist?

“Professioneel zou ik samen met Guy en Paul graag eens voldoende tijd vrijmaken om de grotere projecten te kunnen doen, zoals onze strategie. Want dat is niet evident, omdat je altijd met de waan van de dag bezig bent. Maar het is belangrijk om ook eens tijd te nemen voor een helicopter view. Verder ook nog het producten- en klantenportaal afwerken zodat we de aankoopervaring van de professionele klanten next level krijgen. En ik wil nog heel veel leren op marketingvlak.

Privé zijn er zeker nog een paar landen die ik wil bezoeken. Zuid-Afrika voor de natuur en de wijn. Japan voor de cultuur en het eten. Intussen heb ik ook een huis gekocht in Brugge, dus daar zal ook wel wat tijd in kruipen. Ik wil proberen om die verbouwing zo stressloos mogelijk tot een goed einde te brengen.(lacht) Momenteel woon ik in Elsene, na mijn studies in Leuven ben ik vrienden gevolgd naar Brussel, maar ik heb altijd wel geweten dat ik hier niet zou blijven wonen, al ga ik het hier wel missen. Ik heb nog steeds veel familie en vrienden in West-Vlaanderen dus ik reed nog veel op en af. Dat ga ik dan niet missen.”

Heb je voorbeelden in het leven. Mensen die je geïnspireerd hebben?

“Ik heb precies een vrij ambitieuze vriendenkring waar ik toch veel bewondering voor heb en veel inspiratie uit haal. Zo is een vriendin van mij een start-up begonnen: Jusré met coldpressed sapjes. Ik dacht echt: in welk avontuur heb jij je gegooid? Maar ze spartelt zich er toch altijd door. Voor haar lef, haar vastberadenheid en haar doorzettingsvermogen heb ik veel bewondering. Springen en zwemmen tot het lukt. Ik volg ook graag Belgische bedrijven die mooie dingen realiseren. Die hun naam op de kaart zetten in allerlei sectoren met een duidelijke visie. Mooi om te zien.”

Wat is je grootste levensles tot nu toe?

“Ieder huisje heeft zijn kruisje. Iedereen heeft wel eens tegenslag, ook al weet je het niet altijd van de andere. Ik heb leren aanvaarden dat dat gewoon deel uitmaakt van het leven. En dat kan over veel dingen gaan. Fysieke en mentale gezondheid, een faillissement van een droom, geen kinderen kunnen krijgen, relatiebreuken. Dat besef heeft ervoor gezorgd dat ik minder snel zal oordelen over mensen als ik het hele verhaal niet ken.”