Alvorens we starten, moeten we een onderscheid maken tussen verschillende soorten douces. We onderscheiden een vijftal types:

1. Instapdouche: verzonken onder het vloerniveau.
2. Opstapdouche: meestal een douchebak die een 10 à 15 cm boven het vloerniveau geplaatst is.
3. Overstapdouche: veelal gescheiden door een laag muurtje (vb. sportdouches) zodat het overtollige water niet kan weglopen.
4. Doorloopdouche: verbindt doorgaans twee ruimtes (twee slaapkamers bijvoorbeeld) op hetzelfde niveau als de vloerpas.
5. Inloopdouche: met drempelloze ingang/doorgang, ook wel eens de “Italiaanse douche” genoemd. De te betegelen ondergrond van dit model bestaat doorgaans uit een cementgebonden dekvloer, betegelbare (gecementeerde) bouwplaten of uit een geprefabriceerde waterdichte douchebak.

Verschillende gebruiksbelasting voor tegelwanden

In tabel 3 van de Buildwise TV (voorheen WTCB Technische Voorlichting) 227 worden de muurbetegelingen ingedeeld volgens hun blootstelling aan water.

De samengevatte gebruiksbelastingindeling ziet er als volgt uit:

• Klasse Ea: Droge ruimtes, waarin de betegeling zelden bevochtigd wordt. De betegeling wordt onderhouden door periodiek afwassen. Sanitaire ruimtes voor matig gebruik, zeg maar.
• Klasse Eb: Vochtige ruimtes. Eventuele bevochtiging door besproeien met water onder lage druk met maximale watertemperatuur van 40 °C.  Bijvoorbeeld sanitaire lokalen voor frequent gebruik.
• Klasse Ec: Vochtige ruimtes. Eventuele bevochtiging door besproeien met water onder matige druk. Maximale watertemperatuur van 40 °C. Mogelijke toepassingen: doucheruimtes met hydrotherapeutische massage-installaties, grootkeukens, industriële wasserijen, carwash.
• Klasse Ed: Natte ruimtes met frequente bevochtiging. De betegeling wordt onderhouden door afspuiten, eventueel onder hoge druk (30 bar), waarbij de reiniging van wandbetegelingen door afspuiten onder een druk hoger dan 30 bar eerder afgeraden wordt. Voorbeelden: gevelbekledingen, industriële ruimtes, sanitaire ruimtes langs openbare wegen.
• Klasse Ee: Speciale ruimtes waarin het onderhoud van de betegeling gebeurt met heet water onder lage of matige druk (> 40 °C) of met stoom. In dit geval kunnen dit ruimtes voor de productie van levensmiddelen zijn, in de chemische en farmaceutische nijverheid, sommige laboratoria, of koel- en vriesruimtes.

Methodes voor waterdichting

Dat waterdoorsijpeling achter het tegelwerk, zowel voor de vloer als voor de wand, te allen prijze moet vermeden worden, hoeft amper betoog. Er bestaan verschillende manieren om een douchecel waterdicht te maken. De meest voorkomende zijn:

1. Het gebruik van waterdichte pasta. Dit is een pasteus membraam dat de tegelzetter in verschillende lagen en in verschillende richtingen met een borstel of roller aanbrengt. De hoeken moeten altijd van een polyethyleen afdichting worden voorzien.
2. Waterdichte bouwplaten. Dit zijn meestal gecementeerde bouwplaten met een kern van EPS- of XPS-schuim. Het verschil tussen deze twee soorten is dat EPS geëxpandeerd polystyreen (bolletjesstructuur) en XPS geëxtrudeerd polystyreen (vaste massa - schuimstructuur) is. XPS neemt minder vocht op, is drukvaster en isoleert beter. Let op, ook hier moeten hoeken en naden beschermd worden tegen waterinfiltratie!
3. Dampdichte polyethyleendoeken. Polyethyleen contactafdichting wordt zeer frequent toegepast. Deze doeken worden op de ondergrond verlijmd met een daartoe geschikte tegellijm. Aandachtspunten bij dit waterdichtingssysteem zijn voldoende overlap en het gebruik van band- en hoekstukken.

Ook de aansluiting met het douche-afvoersysteem, meestal een moderne goot met voorgemonteerde flens, moet zorgvuldig worden verzegeld met een daartoe geschikte polymeerkit. De meeste fabrikanten leveren zelf hun tweecomponentenlijm mee in een totaalpakket, zodat ze garantie op het volledige systeem kunnen geven.

Het finaal “dubbelsleutel”-afkitten van alle randen is nooit een overbodige luxe, als extra zekerheid.

Denk aan het slipgevaar

Niet alleen is het belangrijk om in een douche het correcte afschot in de vloer te voorzien maar vooral ook om de juiste vloertegels te kiezen. Ze moeten voldoende slipbestendig zijn om valpartijen tijdens het douchen te vermijden. Water in combinatie met zeep kan spiegelglad zijn waarbij het uitglijden absoluut vermeden moet worden.

De testmethode voor natte ruimtes gebeurt blootsvoets op een zeepoplossing op de tegels onder verschillende hellingsgraden. Ook voor de realisatie van zwembaden en wellnescentra is deze test heel belangrijk. Men onderscheidt hierin drie klassen: Helling A ≤ 12°  helling B ≤ 18° en  helling C ≤ 24°.

In functie van het gebruiksdomein moet de gepaste antislipwaarde worden gekozen in overleg met bouwheer, architect en adviseur. Safety first!