Challenge accepted

Al 29 jaar is Giuliano Bruno actief als aandeelhouder en verantwoordelijke ontwikkeling en marketing van Groep Bruno, die, verspreid over Limburg, 27 tankstations uitbaat. Maar sinds enige tijd zit hij ook in de restaurant-business. “Vier jaar geleden werd ik benaderd door Maasmechelen Village met het aanbod om een restaurant over te nemen; een aanbod waar ik graag op in ging. En meer recent kwam Kinepolis Hasselt aan de deur kloppen met de vraag om er daar ook eentje te openen. Opnieuw een mooie uitdaging…” Ten eerste op het vlak van akoestiek. “Je moet bedenken: als Kinepolis een film draait, dan hoorde je de geluiden van de film tot hier. Met een akoestische designwand hebben we dat kunnen wegwerken. En voorts kozen we voor natuursteen. Sommige stenen zijn net kunst! We hebben dat gecombineerd met hout, opnieuw omwille van de wat moeilijke akoestiek in deze ruimte.”

Complexe ruimte

Ontwerper Miguel Martin del Amo van Studio 5802 uit het Nederlandse Venray (bekend met vernieuwende internationale concepten voor Ketens, Horeca, Petrol en Zorg) tekende ook al voor het Giuliano restaurant in Maasmechelen.

Maar diezelfde stijl zonder meer doortrekken in Hasselt bleek niet mogelijk en zelfs niet gewenst. “De ruimte waar de Giuliano van Maasmechelen in moest komen was heel hoog: 9 meter. Daar konden we de indruk wekken van een Toscaans plein.” Geen sprake daarvan in Hasselt. “Hier hadden we te maken met een heel complex gebouw, eigenlijk het doorzetten van de parkeergarage, volledig in beton met allerlei variaties in hoogtes en met een glazen gevel ervoor. Het begint heel hoog bij de entree en zakt vervolgens ­heel laag. Zodra je binnenstapt, word je geconfronteerd met die lage ruimte, die knijpt als het ware naar je toe. Ook moesten we een visuele oplossing bedenken voor de vele dikke kolommen die de structuur dragen.”

Die werd gevonden door een verlaagd binnenplein en het zeer sterk in de verf zetten van het achterste gedeelte, het hart van het restaurant. De haard, bar en pizzatoog werden een oord van kleur, luxe, licht, … “Terwijl we de kolommen bekleedden met mooie neutraal grijze imitatie kalksteentegel. Als je nu binnen komt, wordt je blik meteen getrokken naar het achterste gedeelte. De kolommen daartussen nodigen als het ware uit om erdoorheen te kijken en zorgen voor intieme nisjes waar zitplaatsen kunnen gecreëerd worden.”

Marmers in hart van de zaak

Het hart van het restaurant is dus de linie haard-bar-pizzatoog. Het is hier dat de marmers schitteren en contrast brengen. Miguel Martin del Amo: “Links aan de haard begint het met de donkere, glanzende Temporary Brown. Daarnaast heb je de bar die we zo lineair mogelijk hebben opgevat, met de flessen onder aangelicht die het horizontale karakter benadrukken. Die bar is, als contrast, uitgevoerd in Breccia Medicea. Tegenwoordig worden veel witte marmers gebruikt, maar deze is visueel rijker en uniek. Als ondergrond een warmwitte basis maar vooral ook opgebouwd uit vele mooie kleuren; hij is heel klassiek, maar toch net even anders. Zijn subtiliteiten maken hem veel rijker dan de gewone witte marmers die nu in de mode zijn.”

Ook hier duikt de Temporary Brown weer op, en wel een hele wand ervan, aan het debrasseer gedeelte waar vuile vaat en leeggoed worden doorgegeven. “Het is misschien minder fraai dat je frontaal mensen ziet debrasseren, maar de schittering en de reflectie van die volledige wand in goed gepolijste Temporary Brown maakt dat het helemaal niet stoort, de wand wordt er zeer dynamisch van.”

En dan komen we tot de kern van de zaak: een massief grote pizzatoog, met de grootste centrale hout/hybride oven die op de markt verkrijgbaar is, opnieuw uitgevoerd in Breccia Medicea. “We wilden daar graag mee doorgaan, omdat zo de keuken als het ware omarmd wordt door de natuursteen.”

Levend materiaal

Natuursteen is een levend materiaal en dat maakt de keuze ervan automatisch een dynamisch proces. “Je start weliswaar eerst vanuit een ontwerp”, zegt Miguel Martin del Amo, “en daar is al een steen in bedacht. Maar de concrete invulling is natuurlijk afhankelijk van wat beschikbaar is bij de leverancier. Daartoe wonnen we eerst advies in bij de steenkapper (Danny Dalemans van Stone & Fire uit Meeuwen, nvdr.) om nadien samen naar leverancier Brachot in Deinze te gaan, in het gezelschap van bouwheer Giuliano Bruno.”

In Deinze werd het trio rondgeleid door de zeer uitgebreide collecties van de toonaangevende producent-importeur van natuursteen.

Miguel Martin del Amo: “Voor de ronde tafels kozen we de Vert Aver, werkelijk het mooiste van het mooiste. En Danny maakte ons attent op de Breccia Medicea. Toen hebben we de keuze zelfs veranderd, en hem een prominente plek gegeven. Daarom werd Brachot gevraagd een nieuwe blok af te werken. Zo gaat dat: als architect of ontwerper wil je natuurlijk een bepaalde regie houden, maar als je werkt met natuursteen kan dat veranderen. Ofwel op basis van beschikbaarheid, ofwel omdat er soms plots iets heel moois tevoorschijn kan komen, zoals hier het geval was. In dat geval pas je je plannen aan. En dat doen we allemaal in samenwerking met de anderen, toch?”

Een delicaat materiaal?

In de horeca leeft soms voorbehoud jegens natuursteen, maar Giuliano Bruno wilde zich daardoor niet laten tegenhouden. “We weten natuurlijk dat het opletten is: colaflesjes en zo kunnen ringen maken. Dus zeggen we aan ons personeel: probeer zo snel mogelijk met een vochtige doek erover te gaan. We weten dat het uitkijken is, maar we wilden die uitdaging aangaan. Want het blijft natuurlijk gewoonweg prachtig! En we laten ons professioneel adviseren door Danny, die ook regelmatig langs zal komen om te zien of alles goed onderhouden wordt.”

“We hebben alle natuursteenmaterialen behandeld met vlekstop van Akemi”, zegt Danny Dalemans. “Dat helpt natuurlijk niet tegen zuren, zo heb ik dat ook gezegd. Voorts bezorgde ik de klant onderhoudsproducten waarmee alles één keer in de maand moet worden afgewassen en voor de rest gebruik je gewoon zuiver water. En dan moet dat allemaal perfect lukken.”

Wie bouwt met marmer, bouwt… wel, misschien niet voor de eeuwigheid, maar ook niet om na twee jaar alles weer uit te breken, zo zegt nog ontwerper Miguel Martin del Amo. “We wilden hier het traditioneel Italiaans restaurant opnieuw uitvinden door een hybride concept uit te werken waarbij we zowel ‘causal dining’ als het cocktailgebeuren centraal stellen. En de stenen helpen daarbij. Ze zijn classy maar modern; ze zijn strak maar rijkgeschakeerd en ze creëren een eigen unieke sfeer waar iedereen zich in kan thuis voelen, zonder dat het interieur te retro of té trendy wordt en het zo dus nog jaren meekan.”